Οσονούπω, τον Αύγουστο, κλείνει χρόνος από τότε που η Ελληνική Πολιτεία ανέλαβε τη δέσμευση να νομοθετήσει για το «ιδιοκτησιακό» καθεστώς των φαρμακείων, εισάγοντας τον… υγιή ανταγωνισμό στα φαρμακεία, όπως είχε αυθεντικά αποφανεί η Εργαλειοθήκη ΙΙ του ΟΟΣΑ. Αυτή άλλωστε ήταν και η μοναδική υποχρέωση που απέμενε, παρέα με τα ΜΗ.ΣΥ.ΦΑ.
Τι έγινε έκτοτε;
Ιδού το ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ:
- Με το Ν. 4336/14-08-2015 καταργήθηκε το άρθρο 1 του Ν. 1963/91 που όριζε τις προϋποθέσεις για την ίδρυση φαρμακείου. Καταργήθηκε επίσης το άρθρο 6 του Ν. 328/76 που προέβλεπε τη δυνατότητα σύστασης εταιρείας (Ο.Ε. ή Ε.Ε.) για την εκμετάλλευση φαρμακείου μεταξύ αδειούχου φαρμακοποιού και άλλου φαρμακοποιού ή με συγγενή του μέχρι β’ βαθμού. Ρύθμιζε επίσης ορισμένα ζητήματα κληρονομικών φαρμακείων.
Είχα εξ αρχής ισχυρισθεί (βλ. ανάρτηση 14-09-2015) ότι η κατάργηση του άρθρου 6 Ν. 328/76 ήταν αφενός αχρείαστη, διότι δεν συνδέεται εν πολλοίς με το πώς ένας Άγγλος υπήκοος μπορεί να ιδρύσει φαρμακείο στην Ελλάδα και αφετέρου παράλογη, διότι μέχρι την επαναφορά της διάταξης με το οποιοδήποτε περιεχόμενο, ένας Έλληνας αδειούχος φαρμακοποιός θα στερείτο του δικαιώματός του να συνεταιρίζεται ακόμη και με τον γιο του.
Επαληθεύθηκα επτά (7) μήνες αργότερα!!!
Το Υπουργείο Υγείας, με το από 07-03-2016 έγγραφό του προς την ερωτώσα Περιφέρεια Ρεθύμνου με θέμα «Απαντήσεις σε ερωτήματά σας σχετικά με τη λειτουργία φαρμακείου με μορφή ετερόρρυθμης εταιρείας όπου θα συμμετέχουν φαρμακοποιός και συγγενής β’ βαθμού», αναφέρει τα εξής:
«Στην τέταρτη παράγραφο του δεύτερου άρθρου της υπ’ αριθμ. Γ5(β)/Γ.Π.οικ.82829/2015 Κ.Υ.Α., ρυθμίζονται θέματα σύστασης εταιριών φαρμακείων, τα οποία λαμβάνουν για πρώτη φορά άδεια ίδρυσης δυνάμει αυτής, χωρίς να υπάρχει κάποια πρόβλεψη αναφορά με τη σύσταση εταιριών για φαρμακεία που έχουν αδειοδοτηθεί στο παρελθόν. Ως εκ τούτου προκύπτει νομικό κενό, που εξετάζεται από την υπηρεσία μας, αναφορικά με τη σύσταση εταιριών για τα ήδη αδειοδοτηθέντα και λειτουργούντα φαρμακεία, συνεπώς δεν δυνάμεθα προς το παρόν να απαντήσουμε στο ερώτημά σας».
Η διάταξη της Κ.Υ.Α. στην οποία αναφέρεται το άνω έγγραφο του Υπουργείου έχει ως εξής:
«Τα φαρμακεία για τα οποία δίδεται άδεια ίδρυσης σε φαρμακοποιό, μπορούν να λειτουργούν ως ατομικές επιχειρήσεις είτε με όποια εταιρική μορφή του αστικού δικαίου επιλέξουν οι εταίροι τους, πλην εκείνης της ανώνυμης εταιρείας».
Οι άνω καλοπροαίρετες θέσεις του Υπουργείου επιβάλλουν τις εξής επισημάνσεις (βλ. και ανάρτησή μου 11-03-2016):
Α. Ως έχει η διατύπωση της διάταξης, δημιουργεί την εντύπωση ότι η συγκεκριμένη ρύθμιση αφορά μόνο τα φαρμακεία που πρωτοϊδρύονται με άδεια ιδρύσεως επ’ ονόματι ΦΑΡΜΑΚΟΠΟΙΩΝ, δυνάμει των διατάξεων της Κ.Υ.Α.
Η άποψη αυτή δεν είναι πειστική, η επίκληση δε «κενού» στο νόμο δεν μπορεί να είναι αποδεκτή.
Αν ο νομοθέτης ήθελε να ρυθμίσει διαφορετικά το εταιρικό καθεστώς λειτουργίας των νεοϊδρυόμενων φαρμακείων από αυτό των ήδη λειτουργούντων, θα το όριζε ρητώς, δικαιολογώντας τη διαφορετική μεταχείριση.
Προφανώς δεν είχε τέτοια πρόθεση. Η άστοχη φράση «δίδεται άδεια ίδρυσης» δεν μπορεί να αφορά το παρόν και το μέλλον, αλλά την πραγματική κατάσταση που αναφέρεται στη λειτουργία φαρμακείου από φαρμακοποιό. Αυτό ρυθμίζει η Κ.Υ.Α. με τη διάταξη αυτή, κατ’ αντιδιαστολή με προηγούμενη διάταξή της, στην οποία όρισε το εταιρικό σχήμα εκμετάλλευσης φαρμακείου, η άδεια ίδρυσης του οποίου χορηγήθηκε σε ΙΔΙΩΤΗ (ΕΠΕ – Συνεταίρος φαρμακοποιός 20%).
Επομένως, η άνω διάταξη, λόγω ελλείψεως αντίθετου αποχρώντος λόγου, αφορά οπωσδήποτε (ανεξάρτητα από την νομοτεχνικά «άκομψη» διατύπωση) και τα ήδη λειτουργούντα φαρμακεία, μέχρι τουλάχιστον τη νομοθέτηση κάποιας ειδικής νεότερης ρύθμισης, διότι διαφορετικά δημιουργούνται οι παρακάτω κατηγορίες, δύο ταχυτήτων φαρμακείων, που λειτουργούν με αδειούχο ΦΑΡΜΑΚΟΠΟΙΟ, υπαγόμενων σε δύο διαφορετικά νομικά καθεστώτα, διάκριση την οποία ουδείς λόγος δημοσίου συμφέροντος (και κοινής λογικής προσθέτω) μπορεί να στηρίξει:
α. Τα νεοϊδρυόμενα, τα οποία, κατά τις προβλέψεις της Κ.Υ.Α., θα μπορούν να λειτουργούν είτε ως ατομικές επιχειρήσεις είτε με όποια εταιρική μορφή του Αστικού Κώδικα επιλέξουν οι εταίροι τους, πλην εκείνης της Α.Ε. και
β. Τα υφιστάμενα, που λειτουργούν υπό την ατομική ή την εταιρική μορφή με την οποία συστάθηκαν, μη επιτρεπομένης (λόγω «κενού» στο νόμο) της μετατροπής τους, των μεν ατομικών σε εταιρείες και των ήδη εταιρικών σε άλλη εταιρική μορφή.
Προσθέτω εδώ, ανεξάρτητα από τα παραπάνω, ότι κενό νόμου ούτως ή άλλως δεν νοείται. Αν ο νομοθέτης δεν ρυθμίζει με ρητό ειδικό τρόπο το εταιρικό σχήμα εκμετάλλευσης ενός λειτουργούντος φαρμακείου, προφανώς παραπέμπει στην εφαρμογή των γενικών διατάξεων, που στην προκειμένη περίπτωση είναι το συνταγματικό δικαίωμα του συνεταιρίζεσθαι και οι ειδικές διατάξεις του εμπορικού νόμου που ορίζουν τις εταιρικές μορφές λειτουργίας μιας επιχείρησης.
Η ορθή, κατά την άποψή μου, διατύπωση της διάταξης ώστε να ευθυγραμμίζεται με τη νομική λογική, έπρεπε να είναι η εξής: «Τα ήδη λειτουργούντα ή νεοϊδρυόμενα φαρμακεία, οι άδειες ίδρυσης των οποίων έχουν εκδοθεί επ’ ονόματι φαρμακοποιών, μπορούν να λειτουργούν ως ατομικές επιχειρήσεις είτε με όποια εταιρική μορφή του αστικού δικαίου επιλέξουν οι εταίροι τους, πλην εκείνης της ανώνυμης εταιρείας».
Επομένως και κατά λογικό συνειρμό, οι ήδη λειτουργούσες ατομικές επιχειρήσεις φαρμακείων μπορούν να αποκτούν τις παραπάνω επιτρεπτές εταιρικές μορφές, ενώ τα ήδη εταιρικά φαρμακεία δύνανται αντιστοίχως να μετατρέπουν την εταιρική μορφή τους, σύμφωνα με τα άνω οριζόμενα, κατά την ανέλεγκτη κρίση των εταίρων τους.
Β. Δεν περιποιεί τιμή στην Πολιτεία το γεγονός ότι στερεί, ήδη πάνω από 8 μήνες, από τους φαρμακοποιούς το συνταγματικό δικαίωμα του συνεταιρίζεσθαι και μάλιστα με άλλους φαρμακοποιούς ή με τη γυναίκα τους ή με τα παιδιά τους, δικαίωμα που ασκούσαν αδιακώλυτα εδώ και 80 χρόνια, επικαλούμενη «κενό» νόμου. Το «κενό» στο νόμο, αν υποτεθεί ότι υπάρχει, κλείνει σε μία ημέρα. Γιατί χρειάζονται 8 ή 18 μήνες ή 48 μήνες;
Γ. Ως προς τα πρόσωπα που θα μπορούσαν να γίνουν συνεταίροι ενός φαρμακοποιού που λειτουργεί φαρμακείο ή εταίροι ενός νεοϊδρυόμενου φαρμακείου με άδεια ιδρύσεως επ’ ονόματι φαρμακοποιού, η γραμματική διατύπωση της συγκεκριμένης διάταξης της Κ.Υ.Α. (βλ. έγγραφο Υπουργείου) δεν εισάγει, ούτε «φωτογραφίζει» περιορισμούς. Όλοι μπορούν να είναι συνεταίροι και εταίροι. Και άλλοι φαρμακοποιοί και οι συγγενείς τους μέχρι β’ βαθμού, αλλά και οποιοιδήποτε ιδιώτες, αφού οι τελευταίοι δεν αποκλείονται ρητά. Ως προς την τελευταία περίπτωση επέστησα ήδη την προσοχή των συντακτών της Κ.Υ.Α.
Δ. Η άποψή μου αυτή δεν αποκρούσθηκε μέχρι σήμερα στην πράξη. Εταιρικά καταστατικά μεταξύ των άνω προσώπων (συμπεριλαμβανομένων και ιδιωτών) έχουν περάσει και από Φαρμακευτικούς Συλλόγους, αλλά κυρίως έχουν γίνει αποδεκτά από τον ΕΟΠΥΥ και έχουν υπογραφεί οι σχετικές συμβάσεις. Το τελευταίο είναι η ουσία. Αποδεδειγμένα και χωρίς τυμπανοκρουσίες, γίνονται πράξεις.
- Μετά το Ν. 4336/2015 και σε εκτέλεση αυτού, ακολούθησαν δύο υπουργικές αποφάσεις που λογικά έπρεπε να ρυθμίσουν το σύνολο των συναφών εκκρεμών ζητημάτων.
Η Κ.Υ.Α. 82829/29-10-2015 και η διορθωτική – συμπληρωματική αυτής 6915/29-01-2016.
Ατελέστατες και οι δύο, δημιούργησαν περισσότερα προβλήματα από όσα έλυσαν, τα δε αρρύθμιστα ζητήματα που άφησαν είναι πολυάριθμα. Για πλήρη ενημέρωση παραπέμπω στην εκτενή ανάρτησή μου της 11-03-2016.
- Με την Υ.Α. 87240/13-11-2015 συστάθηκε Επιτροπή στο Υπουργείο Υγείας με σκοπό «τη διερεύνηση της υφιστάμενης φαρμακευτικής νομοθεσίας και τη διατύπωση πρότασης για έκδοση νομοθετικής ρύθμισης που θα ρυθμίζει τα σχετικά θέματα».
Η εν λόγω Επιτροπή, στην οποία μετέχουν και οι νομικοί σύμβουλοι Π.Φ.Σ., Φ.Σ.Α. και Ο.Σ.Φ.Ε., συνεδρίασε δύο φορές. Η τρίτη διεκόπη μάλλον άδοξα. Η επαναληπτική συνεδρίαση θα ορισθεί μελλοντικά.
- Ο Π.Φ.Σ. διεθνοποίησε με κόπο και κόστος το ζήτημα του Ελληνικού Φαρμακείου σε Ευρωπαϊκά Fora, με παρουσιάσεις και διεξαγωγή συνεδρίων στην Ελλάδα και σε ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. Αυτονόητη η πρωτοβουλία, που φαντάζομαι είναι το ξεκίνημα της απαραίτητης για τα συμφέροντα του Κλάδου επίμονης και επωφελούς εξωστρέφειας στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι. Δεν γνωρίζω τι αντίκτυπο θα έχει στην πράξη. Ωστόσο, την καταγράφω ως οφειλόμενη ενέργεια και τουλάχιστον, ως τέτοια, αξίζει συγχαρητηρίων.
- Ο Π.Φ.Σ. πέτυχε, σε συνεργασία με Έλληνα Ευρωβουλευτή, να αποσπάσει απάντηση από την Commission σχετική με τις αλλαγές στο θεσμικό καθεστώς του «ιδιοκτησιακού» των φαρμακείων. Ο Πρόεδρος του Π.Φ.Σ. ανακοίνωσε ότι η Commission, τον Απρίλιο του 2016, αποφάνθηκε και βεβαίωσε ουσιαστικά ότι:
α. Οι ΘΕΣΜΟΙ δεν ζήτησαν αυτοβούλως την επιχειρηθείσα τροποποίηση της φαρμακευτικής νομοθεσίας σε σχέση με το «ιδιοκτησιακό» των φαρμακείων.
Η Ελληνική Κυβέρνηση (βλ. Γ. Βαρουφάκης) προσφέρθηκε, με δική της πρωτοβουλία, να νομοθετήσει σχετικώς, αναλαμβάνουσα την κυριότητα του μέτρου.
β. Τα Κράτη – Μέλη διατηρούν, σύμφωνα με τις Συνθήκες, την αρμοδιότητα να ρυθμίζουν κατά το δοκούν το θεσμικό καθεστώς λειτουργίας των φαρμακείων, ελλείψει Κοινής Ευρωπαϊκής Πολιτικής, ομοιόμορφα εφαρμοστέας στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Οι άνω διαπιστώσεις της Commission ταυτίζονται πλήρως με τις θέσεις που ανέπτυξα ήδη προ μηνών, σε προηγούμενες αναρτήσεις μου (07-08-2015 και κυρίως 30-09-2015) που στηρίζονται στην απλή λογική, στην παράθεση των πραγματικών περιστατικών και στην ορθή ερμηνεία των διατάξεων των Συνθηκών της Ε.Ε. και της νομολογίας του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου.
- Ο Π.Φ.Σ., ο Φ.Σ.Α. και ο Φ.Σ.Θ. προσέφυγαν στο ΣτΕ και ζήτησαν την ακύρωση της πρώτης Κ.Υ.Α., ενώ θεωρείται ως συμπροσβαλλόμενη και η μεταγενέστερη (δεύτερη) Κ.Υ.Α.
Στο ΣτΕ προσέφυγε επίσης και ο Πανελλήνιος Σύλλογος Φαρμακαποθηκαρίων, ο οποίος επιπρόσθετα απέστειλε σχετικό διάβημα και προς την Commission. Ζητά την ακύρωση της διάταξης που επιτρέπει στους Προμηθευτικούς Συνεταιρισμούς Φαρμακοποιών να ιδρύουν φαρμακεία κατ’ αποκλεισμό των ιδιωτικών φαρμακαποθηκών.
- Από τους Π.Φ.Σ., Φ.Σ.Α. και Φ.Σ.Θ. υποβλήθηκαν στο ΣτΕ και αιτήσεις για την αναστολή εκτέλεσης της Κ.Υ.Α., μέχρις εκδόσεως αποφάσεων επί των αντίστοιχων αιτήσεων ακυρώσεως.
Η συζήτηση στην Επιτροπή Αναστολών του ΣτΕ όλων των αιτήσεων αναστολής αναβλήθηκε, συντρεχούσης και της απεργίας των Δικηγόρων. Επίκειται ωστόσο, εντός του Μαΐου αν δεν απατώμαι, και η συζήτηση των αιτήσεων ακυρώσεως.
Ενημερώνω ωστόσο ότι το ΣτΕ ζήτησε αρμοδίως να πληροφορηθεί τον αριθμό των αιτήσεων ιδιωτών που έχουν υποβληθεί στις Περιφέρειες για την ίδρυση φαρμακείων δυνάμει των διατάξεων της προσβληθείσας Κ.Υ.Α., καθώς και τον αριθμό των αδειών που ήδη χορηγήθηκαν.
Η απάντηση που έλαβε είναι η εξής:
α. Από το σύνολο των Περιφερειακών Ενοτήτων, οι οποίες είναι 57, στις 45 δεν κατατέθηκαν αιτήσεις για απόκτηση άδειας ίδρυσης φαρμακείου από ιδιώτες, μη φαρμακοποιούς.
β. Στις υπόλοιπες 12 Περιφερειακές Ενότητες κατατέθηκαν 28 συνολικά αιτήσεις από ιδιώτες μη φαρμακοποιούς. Χορηγήθηκαν (μέχρι 07-04-2016) επτά (7) άδειες ίδρυσης και εκκρεμούν άλλες τρεις υπό κρίση.
Ακόμη και ως προς το ζήτημα αυτό επαληθεύθηκα πλήρως. Στις αναρτήσεις μου της 07-08-2015, 30-09-2015 και 06-11-2015, είχα προβλέψει ότι ουδείς ημεδαπός ή αλλοδαπός επιχειρηματίας του χώρου θα ενδιαφερθεί να ιδρύσει φαρμακεία σε κενές θέσεις, δύο φορές το χρόνο, στην Ελλάδα, με το μαύρο χάλι στο οποίο έχουν περιπέσει τα ελληνικά φαρμακεία και το ζουν οι Έλληνες φαρμακοποιοί στο πετσί τους. Είχα επισημάνει ότι δεν «καίγονται» οι ξένοι να αντιληφθούν τι σημαίνει ΕΟΠΥΥ και όλα τα λοιπά δεινά στα οποία «κολυμπούν» τα φαρμακεία. Τα ΜΗ.ΣΥ.ΦΑ. ήταν και είναι ο στόχος.
Οι ανωτέρω 7-10 άδειες που χορηγήθηκαν αφορούν μεμονωμένες προσωπικές περιπτώσεις και δεν σχετίζονται με οργανωμένα επιχειρηματικά συμφέροντα, όπως ήταν ο αρχικός φόβος.
Είχα επιστήσει ιδιαίτερα την προσοχή και ΕΠΙΜΕΝΩ ότι ο δρόμος για την μαζική είσοδο των ιδιωτών (ξένων και ημεδαπών) στα ελληνικά φαρμακεία θα ανοίξει, αν τους επιτραπεί (έστω και κατ’ ερμηνεία των διατάξεων της Κ.Υ.Α.), η συμμετοχή τους σε εταιρείες για την εκμετάλλευση υφιστάμενων φαρμακείων και η λήψη αδειών ιδρύσεως φαρμακείων, κατά παρέκκλιση των πληθυσμιακών κριτηρίων, με σκοπό τη συστέγαση με υφιστάμενα φαρμακεία (άρθρο 36 παρ. 6 Ν. 3918/2011).
Μην κάνουμε λάθος!!! Το ισχυρίζομαι για τέταρτη φορά και η διατύπωση των σχετικών διατάξεων της Κ.Υ.Α. δεν αποκρούει επαρκώς τις προβλέψεις μου.
- Ως προς τις αναμενόμενες αποφάσεις του ΣτΕ και της Επιτροπής Αναστολών, παρότι δεν γνωρίζω, αλλά εικάζω, το ακριβές περιεχόμενο των εισαγωγικών δικογράφων, εκτιμώ τα εξής:
Κατ’ αρχήν το ΣτΕ δύναται είτε να επικυρώσει την Κ.Υ.Α., είτε να ακυρώσει το σύνολο ή μέρος των διατάξεών της για διάφορους λόγους.
Α. Ως προς το νόμιμο της χορήγησης άδειας ιδρύσεως φαρμακείων σε ιδιώτες, για τους λόγους που διεξοδικά αναφέρω στην από 30-09-2015 ανάρτησή μου (σελ. 21-23), εκτιμώ ότι η κρίση του ΣτΕ δεν θα είναι θετική για τον Κλάδο.
Θα πρόκειται περί θαύματος εάν το ΣτΕ δεν επικυρώσει τις σχετικές διατάξεις της Κ.Υ.Α. για ειδικούς λόγους… δημοσίου συμφέροντος, όπως ήδη το έχει πράξει σε άλλες περιπτώσεις μνημονιακών υποχρεώσεων. Θα στηρίξει ωστόσο περαιτέρω μια τέτοια δικαστική κρίση κυρίως στο γεγονός ότι την κυριότητα του μέτρου ανέλαβε πλήρως η Ελληνική Κυβέρνηση και το Εθνικό Κοινοβούλιο στο πλαίσιο της αποκλειστικής αρμοδιότητος που έχει, σύμφωνα με το Κοινοτικό κεκτημένο, να ρυθμίζει κατά το δοκούν τα της λειτουργίας των φαρμακείων και ότι δεν υποχρεώθηκε για τη λήψη του από εξωγενείς παράγοντες, διότι, όπως είναι γνωστό, μια περήφανη χώρα ούτε εκβιάζεται ούτε υποκύπτει σε εκβιασμούς.
Θα προκύψει αντίθετη κρίση μόνον αν εστιάσει και εμμείνει στον παράνομο χαρακτήρα της προερχόμενης από τους Θεσμούς επιβολής λήψης του συγκεκριμένου μέτρου από την Ελληνική Κυβέρνηση, που εκφράσθηκε με την απόφαση της Συνόδου Κορυφής των επικεφαλής των Κρατών της Ε.Ε., στηριζόμενο στις σχετικές διατάξεις του πρωτογενούς και παράγωγου κοινοτικού δικαίου και της νομολογίας του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου. Τούτο το ιδιαίτερα απρόσμενο σενάριο υποστήριξα ότι θα συνιστά νομικό «κέντημα», αλλά οψόμεθα.
Β. Ωστόσο, μετά βεβαιότητος εκτιμώ ότι το ΣτΕ θα ακυρώσει ως αντισυνταγματική τη διάταξη της Κ.Υ.Α. που χορηγεί το δικαίωμα στους Προμηθευτικούς Συνεταιρισμούς Φαρμακοποιών να ιδρύουν φαρμακεία, κατ’ αποκλεισμό των ιδιωτών φαρμακοποιών.
Γ. Ενδέχεται επίσης το ΣτΕ να ακυρώσει επί μέρους διατάξεις της Κ.Υ.Α. λόγω έλλειψης νομοθετικής εξουσιοδότησης (όπως π.χ. αριθμό φαρμακείων που δύναται να ιδρύει φαρμακοποιός ή ιδιώτης).
Δ. Το γεγονός ότι το ΣτΕ ζήτησε να πληροφορηθεί τον αριθμό των αδειών ιδρύσεως φαρμακείων που ήδη χορηγήθηκαν σε ιδιώτες, προσφέρει λίγο φως αισιοδοξίας, υπό την έννοια ότι οι κρίσεις του Ανώτατου Δικαστηρίου υπολογίζουν ενίοτε την υφή και τον όγκο των δικαιωμάτων που θίγονται από τυχόν ακυρωτική του απόφαση. Όσο λιγότερες οι τυχόν προς ακύρωση άδειες, επομένως και ο αντίκτυπος, τόσο ελκυστικότερη μπορεί να είναι η νομική κατασκευή που υπαινίσσομαι. Κατανοητό φαντάζομαι.
Αυτά λοιπόν συνέβησαν στο οκτάμηνο που πέρασε και μέχρι σήμερα.
Ελάχιστα εκτιμώ, σε σχέση με την αυτονόητη υποχρέωση της Πολιτείας να θωρακίζει τη λειτουργικότητα ενός αξιοπρεπούς επαγγελματικού Κλάδου που προσφέρει, μεταξύ άλλων, και ουσιώδες κοινωνικό έργο, με ανάλογης αξίας θεσμικό πλαίσιο.
Ακούγεται ωστόσο ότι διεξάγονται διαπραγματεύσεις σχετικά με τα εκκρεμούντα ζητήματα των φαρμακείων. Δεν γνωρίζω αν, ποιος και με ποιους διαπραγματεύεται, επί ποίου διαπραγματεύεται και για πόσο ακόμη χρόνο. Διαισθάνομαι, πολύ απλά, ότι ουδείς ασχολείται με τα ελληνικά φαρμακεία, καθόσον συνιστά μάλλον τριτεύουσας σημασίας θέμα.
Αλλά αξίζει τον κόπο να ρίξουμε μια ματιά και στα ουσιώδη εκκρεμούντα προς ρύθμιση ζητήματα, ώστε να αποκτήσει ο ασχολούμενος με τον Κλάδο γνώση και ασφάλεια δικαίου.
α. Το ωράριο: Αυτό μάλλον δρομολογήθηκε. Βρέθηκε η χρυσή τομή. Όλοι ικανοποιημένοι και όλοι δυσαρεστημένοι, στους δύσκολους καιρούς που ζούμε, καθώς γίνεται αντιληπτό πως υπάρχουν και χειρότερα για όλες τις πλευρές. Ωστόσο, βλέπω την εξής νομοτέλεια: ο φαρμακοποιός θα εργάζεται και θα κοπιάζει περισσότερο από όσο στο παρελθόν, για να κερδίζει σαφώς λιγότερα. Σημεία των καιρών δυστυχώς!!!
β. Τα Πειθαρχικά Συμβούλια των Συλλόγων: Πόσο δύσκολο είναι να ορισθεί Δικαστής Διοικητικών Δικαστηρίων ως Πρόεδρος, προκειμένου να μην ακυρώνονται οι αποφάσεις λόγω λαθών και άγνοιας του Διοικητικού Δικαίου, το οποίο διέπει κατά κύριο λόγο τις πειθαρχικές διαφορές;
γ. Η αδειοδότηση των ιδιωτών σε ΚΕΝΕΣ ΘΕΣΕΙΣ οριστικοποιήθηκε με συνεταίρο φαρμακοποιό (20%) και μορφή εταιρείας ΕΠΕ.
Εκκρεμούν:
- Τα της διαχείρισης. Ποιος, ποιοι, πώς; Και τρίτοι;
- Το κληρονομητό της άδειας ιδρύσεως φαρμακείου του ιδιώτη και της εταιρικής μερίδας του συνεταίρου φαρμακοποιού.
δ. Τα σοβαρά:
- i. Θα επιτρέπεται στον ιδιώτη και με ποιους όρους, να συνεταιρίζεται με φαρμακοποιό για την εκμετάλλευση ήδη λειτουργούντος φαρμακείου;
- ii. Θα επιτρέπεται στον ιδιώτη η λήψη άδειας ιδρύσεως φαρμακείου κατά παρέκκλιση των πληθυσμιακών κριτηρίων με σκοπό τη συστέγαση με ήδη λειτουργούν φαρμακείο; (άρθρο 36 παρ. 6 Ν. 3918/2011);
Οι «ΘΕΣΜΟΙ» αναφέρθηκαν γενικά στο «ιδιοκτησιακό» των φαρμακείων και δεν έχουν επιβάλει συγκεκριμένα εταιρικά μοντέλα. Άλλωστε υπάρχουν σοβαρότατα επιχειρήματα που θα στήριζαν την άρνηση.
ε. Τα κληρονομικά φαρμακεία: Με την είσοδο των ιδιωτών στον Κλάδο, πώς θα ρυθμισθεί το ζήτημα αυτό; Θα κληρονομούνται οι άδειες; Από ποιους, για πόσο χρόνο και υπό ποιες προϋποθέσεις; Έχουν πλέον έννοια τυχόν περιορισμοί στο κληρονομητό των φαρμακείων και των εταιρειών εκμετάλλευσής τους;
στ. Το προσωρινό κλείσιμο των φαρμακείων: Θα είναι επιτρεπτό; Για πόσο χρόνο, για ποιους λόγους και υπό ποιες προϋποθέσεις;
Θυμίζω ότι στο παρελθόν άδεια προσωρινού κλεισίματος χορηγούσε η Περιφέρεια για έξι μήνες, με δυνατότητα ανανέωσης, για σοβαρούς οικονομικούς λόγους ή λόγους υγείας ή λόγω μεταφοράς του φαρμακείου.
Μετά την κατάργηση της συγκεκριμένης διάταξης, τα φαρμακεία διακόπτουν και επαναρχίζουν τη λειτουργία τους κατά το δοκούν.
Αυτά εν ολίγοις είναι τα εκκρεμούντα ζητήματα. Πόσος χρόνος χρειάζεται ακόμη για την επίλυσή τους;
Τα προβλήματα ωστόσο του Ελληνικού Φαρμακείου δεν είναι μόνον αυτά. Υπάρχουν και σοβαρότερα και κυρίως το ζήτημα της επιβίωσής του.
Επί του θέματος αυτού επιφυλάσσομαι να επανέλθω, καθώς η ανάγκη λήψης μέτρων είναι αυτονόητη.
Αθήνα, 09-05-2016
Χρήστος Αρβανίτης