Δημοσιεύθηκε ο Ν. 4999/07-12-2022 (ΦΕΚ Α’ 225) υπό τον τίτλο «Δευτεροβάθμια περίθαλψη, ιατρική εκπαίδευση, μισθολογικές ρυθμίσεις για τους ιατρούς και οδοντιάτρους του Εθνικού Συστήματος Υγείας και λοιπές διατάξεις αρμοδιότητας του Υπουργείου Υγείας» που ρυθμίζει τα ανωτέρω θέματα στα άρθρα 50 έως 52.
Ειδικότερα:
Α. Με το άρθρο 50 ο φαρμακοποιός που λαμβάνει σύνταξη (το 70% ή το 100%), εξαιρούμενης της προσωρινής σύνταξης λόγω αναπηρίας, προτιμάται τελευταίος, έναντι των άλλων αιτούντων, στη διαδικασία διεκδίκησης των κενών θέσεων που αναρτώνται από τις αρμόδιες Περιφέρειες δύο φορές τον χρόνο, έστω και αν παραιτηθεί προηγουμένως του δικαιώματος λήψης συντάξεως.
Η ρύθμιση αυτή ευνοεί προφανώς του νέους φαρμακοποιούς, καθώς προτάσσεται η αίτησή τους για τη λήψη άδειας ιδρύσεως φαρμακείου έναντι των φαρμακοποιών που διέθεταν αρχαιότερη άδεια εξασκήσεως του επαγγέλματος και προτιμούνταν στη σειρά κατάταξης, ενώ ταυτόχρονα λάμβαναν και σύνταξη. Καταργήθηκε έτσι ένα άδικο προνόμιο που χορηγούσε η αντικατασταθείσα διάταξη στους συνταξιοδοτούμενους φαρμακοποιούς και σε βάρος των νέων.
Β. Στο άρθρο 51 προβλέπεται ότι τα ιδιωτικά φαρμακεία θα είναι οι αποκλειστικοί προμηθευτές σε φάρμακα των εκεί αναφερόμενων νομικών προσώπων και δομών (πλοία, αεροπλάνα, γηροκομεία κ.λπ.) και ορίζεται η σχετική διαδικασία.
Οι ρυθμίσεις των παραπάνω δύο άρθρων αντιλαμβάνομαι ότι νομοθετήθηκαν με πρωτοβουλία του ΠΦΣ, στον οποίο αντικειμενικά και δίκαια πιστώνεται η επιτυχία.
Γ. Με το άρθρο 52 θεσπίζεται το καθεστώς «συνένωσης» των φαρμακείων μέσω της σύστασης «εταιρείας εκμετάλλευσης φαρμακείου ειδικού τύπου».
Σε προηγούμενη ανάρτησή μου, όταν το σχετικό νομοσχέδιο είχε τεθεί σε διαβούλευση και σε χρόνο πριν από τις εκλογές στους φαρμακευτικούς συλλόγους της χώρας, είχα υποστηρίξει ότι το νομοσχέδιο αυτό πάσχει από σοβαρές νομικές πλημμέλειες και ουσιαστικές αστοχίες, προβλέποντας ότι θα γίνει ελκυστικό για τους ενδιαφερόμενους φαρμακοποιούς μόνον εφόσον υποστεί σοβαρές τροποποιήσεις. Οι «συνενώσεις» δεν είναι βεβαίως πανάκεια, αλλά μπορεί σίγουρα να βελτιωθεί η εικόνα και η βιωσιμότητα των φαρμακείων, κυρίως στις περιοχές που λειτουργούν λίγα φαρμακεία.
Επιμένω και «μετεκλογικά» στις παραπάνω θέσεις μου, φοβούμενος ότι, διαφορετικά, ίσως χαθεί, για μία ακόμη φορά, η προοπτική αναβάθμισης των ελληνικών φαρμακείων μέσω της ιδέας της λειτουργικής τους «συνένωσης». Επιφυλάσσομαι δε με νεότερη ανάρτησή μου να καταδείξω τη βασιμότητα των ισχυρισμών μου ως προς την ακαταλληλότητα του νόμου αυτού.
Αθήνα, 09-12-2022
Χρήστος Αρβανίτης