Οι Δανειστές της Χώρας επιβάλλουν, ως «φάρμακο», για την οικονομική της εξυγίανση, την ανάπτυξη του ανταγωνισμού στον κλάδο των φαρμακείων.
Η «συνταγή» εκδόθηκε από τον ΟΟΣΑ με την Εργαλειοθήκη του, με το εξής «θεραπευτικό» σχήμα – θέσφατο, που παρατίθεται αυτολεξεί:
«- Περιορίζοντας την ιδιοκτησία των φαρμακείων αποκλειστικά σε φαρμακοποιούς, στενεύει η δεξαμενή των επιχειρηματιών και επενδυτών που θα μπορούσαν να εισέλθουν στη δραστηριότητα αυτή. Νέα κεφάλαια μπορεί να προσφέρουν ανάπτυξη και ευκαιρίες εργασίας στους φαρμακοποιούς. Επιπρόσθετα, ένας καλά εκπαιδευμένος φαρμακοποιός μπορεί να είναι το καταλληλότερο πρόσωπο να χορηγεί τα φάρμακα, αλλά όχι αναγκαία να διαχειρίζεται μια επιχείρηση.
Επιτρέποντας σε μη φαρμακοποιούς επιχειρηματίες και επαγγελματίες managers να εκμεταλλεύονται κατά κυριότητα φαρμακεία, θα μπορούσε να βελτιωθεί η αποτελεσματικότητα και το management, αυξάνοντας με τον τρόπο αυτό τον ανταγωνισμό στο συγκεκριμένο κλάδο.
Οι διατάξεις που περιορίζουν την λήψη περισσότερων της μίας άδειας ιδρύσεως φαρμακείων μπορεί να δημιουργήσουν προβλήματα στον ανταγωνισμό υπό την έννοια της χαμηλής ποιότητας των προσφερόμενων υπηρεσιών, καθώς και υψηλότερων τιμών στα παραφαρμακευτικά προϊόντα.
Επίσης, η ενσωμάτωση σε ένα ευρύτερο επιχειρηματικό σχήμα, μπορεί να οδηγήσει σε μείωση του κόστους λειτουργίας.
Μικρές επιχειρήσεις στο λιανικό εμπόριο έχουν μικρότερες δυνατότητες καινοτομιών συγκρινόμενες με τις αλυσίδες λιανικής.
Επομένως περιορισμοί στις αλυσίδες λιανικής περιορίζουν τις καινοτόμες δράσεις.
Προτείνουμε την κατάργηση των διατάξεων για το ιδιοκτησιακό καθεστώς των φαρμακείων.
Η κατάργηση των διατάξεων περί ιδιοκτησίας θα επιτρέψει την ανάπτυξη φαρμακείων-αλυσίδων λιανικής πώλησης που δεν θα ανήκουν ιδιοκτησιακά ή δεν θα διοικούνται από φαρμακοποιούς. Οι μη-φαρμακοποιοί πωλητές λιανικής αναμένεται να αυξήσουν τον ανταγωνισμό αναφορικά με τη διαθεσιμότητα και την τιμή (κυρίως σε μη-φαρμακευτικά προϊόντα) μέσω της διάθεσης μιας πιο διευρυμένης γκάμας συμπληρωματικών προϊόντων, όπως συμπληρωμάτων διατροφής, καλλυντικών και βρεφικών προϊόντων. Οι αλυσίδες φαρμακείων αναμένεται να λειτουργήσουν κυρίως σε πιο πυκνοκατοικημένες περιοχές. Τα ζητήματα δημόσιας υγείας είναι αμελητέα καθώς οι φαρμακοποιοί που θα προσλαμβάνονται θα επιβλέπουν τη χορήγηση φαρμάκων. Επίσης θα προκύψουν ευκαιρίες απασχόλησης, δεδομένου ότι οι αλυσίδες φαρμακείων θα έχουν τη δυνατότητα να προσλάβουν μεγαλύτερο αριθμό προσωπικού σε σύγκριση με ένα μικρό ή μεσαίου-μεγέθους φαρμακείο. Τέλος, οι αλυσίδες φαρμακείων θα μπορούν να εκμεταλλευτούν οικονομίες κλίμακας, οι οποίες θα γίνουν εμφανείς σε προϊόντα των οποίων η τιμή δεν είναι ρυθμιζόμενη, και θα μπορούν να εφαρμόσουν πιο αποτελεσματική διαχείριση των αποθεμάτων τους σε σχέση με ένα ανεξάρτητο ιδιοκτησιακά φαρμακείο.
Για τους παραπάνω λοιπόν λόγους, σύμφωνα με τους συντάκτες της Εργαλειοθήκης, πρέπει να ανατραπεί το «ιδιοκτησιακό» καθεστώς του Ελληνικού Φαρμακείου και για συναφείς επίσης λόγους, πρέπει τα ΜΗ.ΣΥ.ΦΑ. να πωλούνται και εκτός φαρμακείων.
ΠΑΡΑΔΕΧΕΤΑΙ ωστόσο η ίδια η Εργαλειοθήκη και τα εξής:
«ι. Το φαρμακείο είναι ειδικό κατάστημα, ο μεγαλύτερος τζίρος του οποίου προέρχεται από την εκτέλεση συνταγών των ασφαλισμένων των Ασφαλιστικών Ταμείων.
ια. Τα φαρμακεία, σε σχέση με τα συνταγογραφούμενα και αποζημιούμενα φάρμακα, δεν ανταγωνίζονται μεταξύ τους στο επίπεδο των τιμών, αλλά σε άλλους τομείς, όπως η θέση τους και οι υπηρεσίες που προσφέρουν στο κοινό.
ιβ. Στα φαρμακεία, εκτός από φάρμακα, πωλούνται και άλλα προϊόντα: καλλυντικά, ΜΗ.ΣΥ.ΦΑ., βιταμίνες, συμπληρώματα διατροφής, βρεφικό γάλα και συναφή προϊόντα.
ιγ. Στο Ελληνικό Φαρμακείο τα 2/3 περίπου του τζίρου προέρχεται από την πώληση φαρμάκων, ενώ το 10-15% γίνεται από την πώληση των καλλυντικών (cosmetics). Υπό την τελευταία έννοια τα φαρμακεία συγκρίνονται ή ανταγωνίζονται ευθέως με άλλα παραδοσιακά καταστήματα που πωλούν τέτοια είδη. (Σημείωση: Το υπόλοιπο μέρος του τζίρου, 15-20% περίπου, αφορά τα ΜΗ.ΣΥ.ΦΑ., αν και δεν γίνεται ειδική αναφορά).
Από τις παραπάνω παραδοχές προκύπτει καθαρά ότι:
- Στο φάρμακο (2/3 του τζίρου), στο επίπεδο των τιμών, ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ ο ανταγωνισμός λόγω διατίμησης του προϊόντος.
Ο ανταγωνισμός στο επίπεδο των προσφερόμενων υπηρεσιών είναι επίσης ανέφικτος, κατά την άποψή μου, καθόσον το είδος και το εύρος των παρεχόμενων υπηρεσιών ορίζεται περιοριστικά από το νόμο, ανεξάρτητα από το πρόσωπο, την ιδιότητα, την εταιρική δομή του ιδιοκτήτη του φαρμακείου και τις επιθυμίες του.
Το ζήτημα επομένως των «παρεχόμενων υπηρεσιών» από το Ελληνικό Φαρμακείο αφορά τον ανθρώπινο παράγοντα (προθυμία εξυπηρέτησης, συμπεριφορά, ενδιαφέρον κ.λπ.) και δεν συναρτάται με το αν η ιδιοκτησία του φαρμακείου ανήκει σε φαρμακοποιό ή όχι, ή σε αλυσίδα φαρμακείων.
Σε κάθε περίπτωση, ο ανταγωνισμός στο πεδίο αυτό είναι ήδη υπαρκτός μεταξύ φαρμακείων και δεν πρόκειται να αλλάξει κάτι με την είσοδο στον Κλάδο μη φαρμακοποιών.
Τέλος, ο ανταγωνισμός ως προς τη θέση του φαρμακείου, επίσης δεν έχει νόημα. Ήδη, με την κατάργηση των αποστασιακών κριτηρίων, οποιοδήποτε φαρμακείο μπορεί να μεταφέρεται σε οποιαδήποτε θέση εντός της εδαφικής περιοχής στην οποία έλαβε άδεια ιδρύσεως. Το «ιδιοκτησιακό» επομένως δεν επηρεάζει τη μεταφορά των φαρμακείων, η οποία, ως στοιχείο ανταγωνισμού (αν υποτεθεί ότι είναι), μπορεί να εξελίσσεται και πράγματι εξελίσσεται, μεταξύ των φαρμακοποιών, ιδιοκτητών φαρμακείων.
- Στα cosmetics, βρεφικά γάλατα, βιταμίνες κ.λπ. (10-15% του τζίρου), ο ανταγωνισμός είναι ΕΝΕΡΓΟΣ μεταξύ των φαρμακείων και των άλλων συναφών καταστημάτων, καθώς τα προϊόντα αυτά πωλούνται και εκτός φαρμακείων.
Σχηματικά επομένως καταλήγουμε και συμφωνούμε με την Εργαλειοθήκη ότι στο 80-85% του τζίρου του φαρμακείου, ανεξάρτητα από το «ιδιοκτησιακό» καθεστώς του, ο ανταγωνισμός είτε δεν είναι πρόσφορος (φάρμακα), είτε είναι ενεργός (cosmetics κ.λπ.)
Τι απομένει λοιπόν, ως πεδίο – αντικείμενο, για την ανάπτυξη του ανταγωνισμού; Προφανώς ένα 10-15% του τζίρου του φαρμακείου που αφορά τα ΜΗ.ΣΥ.ΦΑ., αν και δεν αναφέρεται ρητά στην Εργαλειοθήκη.
Για τον ανταγωνισμό λοιπόν, μόνο στα ΜΗ.ΣΥ.ΦΑ., ανατρέπονται κοινοτικά κεκτημένα και αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, διαλύοντας τον ήδη χειμαζόμενο κλάδο των φαρμακείων;
Τι σχέση έχει το ιδιοκτησιακό των φαρμακείων με τον ανταγωνισμό στα ΜΗ.ΣΥ.ΦΑ.;
Η ίδια η Εργαλειοθήκη δίνει τη λύση.
Στη Γαλλία που μνημονεύει (αλλά και Γερμανία και πολλές άλλες χώρες) τα ΜΗ.ΣΥ.ΦΑ. πωλούνται αποκλειστικά από τα φαρμακεία, σε απελευθερωμένες ωστόσο τιμές, προς όφελος του ανταγωνισμού και του τελικού καταναλωτή.
Ας ισχύει λοιπόν το ίδιο και στην Ελλάδα.
Έτσι η πανάκεια του ανταγωνισμού που ευαγγελίζεται η Εργαλειοθήκη θα αναπτύσσεται πλήρως και σε όλα τα επίπεδα που είναι νομικά πρόσφορος.
Το ερώτημα που απομένει;
Για ποιο λόγο έχει ενσκήψει τόσο σφοδρή επιδημία «βαρηκοΐας» στους εμπλεκόμενους, διαπραγματευόμενους και αποφασίζοντες, παρά το ότι η ηγεσία του Κλάδου βροντοφωνάζει αυτό και άλλα επιχειρήματα προς πάσα κατεύθυνση; Ο Κλάδος διατυμπανίζει αυτά που υποπτεύεται.
Επιπρόσθετα, ο αξιότιμος εκπρόσωπος των θεσμών Ν. Κοστέλο, ενημέρωσε εγγράφως την ηγεσία του Κλάδου ότι «στόχος δεν είναι η ανατροπή των κοινοτικών κεκτημένων που είναι σεβαστά, αλλά οι ειδικές ανάγκες εξυγίανσης των οικονομικών της χώρας που επιβάλλει την πλήρη ανάπτυξη του ανταγωνισμού και στα φαρμακεία και μπορεί να επιτευχθεί με την ανατροπή του ιδιοκτησιακού».
Τη δυνατότητα ανταγωνισμού στα φαρμακεία την είδαμε ωστόσο παραπάνω, όπως και την ικανοποιητική λύση της Γαλλίας που αναφέρεται στην Εργαλειοθήκη. Επομένως το προβληθέν επιχείρημα είναι αβάσιμο.
Τι άλλο επιδιώκεται λοιπόν;;;
Πρότεινε επίσης ο άνω εκπρόσωπος ότι «κατά παραχώρηση» θα μπορούσε για την επόμενη πενταετία να απελευθερωθεί το «ιδιοκτησιακό» μόνο για το 20% των φαρμακείων.
Κάνοντας τον υπολογισμό προκύπτει: 10.000 φαρμακεία x 20% = 2.000 φαρμακεία με ιδιοκτήτες μη φαρμακοποιούς.
Συναφές ερώτημα: Υπάρχουν εθελοντές επενδυτές να δημιουργήσουν αλυσίδες 2.000 φαρμακείων στη Χώρα των θαυμάτων που λέγεται Ελλάδα;;;
Εναλλακτικά: Είναι το κεφάλι του Έλληνα φαρμακοποιού πρόσφορο για την τοποθέτηση «ΠΕΡΙΚΕΦΑΛΑΙΑΣ» για να αποκτήσει την εικόνα που περιγράφει μια ελληνική παροιμία;;;
Επιμένω: Ο κλάδος πλήττεται από κατάφωρη αδικία και… ατυχία!!!
Στο site www.arvanitislaw.gr παραπέμπω για αναλυτική ενημέρωση (ανάρτηση 30-09-2015) σχετικά με τα προκύπτοντα νομικά και τα άλλα σχετικά ζητήματα και επισημαίνω:
Η σύνταξη της αναμενόμενης Υπουργικής Απόφασης χρειάζεται γνώση για τις απαραίτητες «ψιλοβελονιές». Ελπίζω να υπάρχει.
Αθήνα, 22-10-2015
Χρήστος Αρβανίτης