Μέχρι τις 31/01/2021 αναρτήθηκαν από τις Περιφέρειες όλες οι κενές θέσεις φαρμακείων που υπήρχαν στις 31-12-2020 σε όλη τη χώρα.
Από σήμερα έως και 15-02-2021 οι ενδιαφερόμενοι φαρμακοποιοί (και ιδιώτες – μη φαρμακοποιοί, υπό τον όρο συνεταιρισμού με φαρμακοποιό – σύσταση ΕΠΕ κ.λπ.) θα υποβάλλουν αιτήσεις διεκδικώντας τις κενές αυτές θέσεις.
Εφιστώ την προσοχή στους ενδιαφερόμενους να διεκδικήσουν κενές θέσεις φαρμακείων στην Περιφερειακή Ενότητα Θεσσαλονίκης και στους Δήμους άνω των 100.000 κατοίκων και προς αποφυγή δυσμενών επιπτώσεων, να μνημονεύουν στη σχετική αίτησή τους όχι μόνο τη Δημοτική Ενότητα που επιθυμούν να λάβουν άδεια ίδρυσης φαρμακείου, αλλά και την συγκεκριμένη τοπική ή δημοτική κοινότητα της εν λόγω Δημοτικής Ενότητας στην οποία θα το καταρτίσουν και θέσουν σε λειτουργία.
Αντίστοιχα, οι Περιφέρειες, κατά τη χορήγηση των αδειών ιδρύσεως φαρμακείων, οφείλουν στις σχετικές αποφάσεις τους να προσδιορίζουν όχι μόνο τη συγκεκριμένη Δημοτική Ενότητα, αλλά και την Τοπική ή Δημοτική Κοινότητα ίδρυσής τους.
Τα ανωτέρω έκρινε το ΣτΕ προκειμένου να μην καταστρατηγείται η διάταξη του άρθρου 36 παρ. 3 του Ν. 3918/2011 που ορίζει τα πληθυσμιακά όρια για την ίδρυσα φαρμακείων, σε συνάρτηση με τη χωροταξική κατανομή τους στις διοικητικές υποδιαιρέσεις των Περιφερειών της χώρας.
Οι Δήμοι με πληθυσμό άνω των 100.000 κατοίκων που ενδιαφέρουν εν προκειμένω είναι οι:
- Θεσσαλονίκης (325.182)
- Κορδελιού – Ευόσμου (101.753)
- Ιωαννίνων (112.486)
- Λαρισαίων (162.591)
- Βόλου (144.449)
- Χαλκιδέων (102.223)
- Πάτρας (213.984)
- Ρόδου (115.490)
- Ηρακλείου (173.993)
- Χανίων (108.642)
Οι άνω αποφάσεις του ΣτΕ εκδόθηκαν μετά την άσκηση εφέσεων κατά των υπ’ αρ. 57, 58/2018 αποφάσεων του Διοικητικού Εφετείου Ιωαννίνων που είχαν κρίνει τα ίδια.
Τις παραπάνω υποθέσεις στο ΣτΕ και στο Εφ. Ιωαννίνων τις χειρίστηκα προσωπικά μαζί με τον εκπληκτικής ευφυΐας καθηγητή Διοικητικού Δικαίου της Νομικής Σχολής Αθηνών Πάνο Λαζαράτο και είμαι κατ’ αποτέλεσμα ευτυχής διότι αποτρέψαμε την διαστρέβλωση του γράμματος και του πνεύματος του Νόμου περί των πληθυσμιακών κριτηρίων στην ίδρυση φαρμακείων που επιχειρήθηκε με τις ακυρωθείσες σχετικές αποφάσεις της Περιφέρειας Ιονίων Νήσων.
Ολοκληρωμένη εικόνα του ζητήματος και της Κρίσης του Δικαστηρίου παρατίθεται στην υπ’ αρ. 7 σκέψη της 936/2020 απόφασης του ΣτΕ που έχει επί λέξει ως εξής:
«Επειδή, με τις προπαρατεθείσες διατάξεις του άρθρου 36 του ν. 3918/2011 ο νομοθέτης θέσπισε εκ νέου πληθυσμιακό κριτήριο για τη χορήγηση άδειας ίδρυσης φαρμακείου προκειμένου, κατά τα εκτιθέμενα και στην αιτιολογική έκθεση του νόμου, να εξασφαλισθεί η ομοιόμορφη διασπορά των φαρμακείων ανά την επικράτεια, δεδομένης της ιδιαιτερότητας και ποικιλομορφίας του γεωφυσικού τοπίου της χώρας που συνίσταται στον συνδυασμό ορεινών και νησιωτικών περιοχών, καθώς και για την αποφυγή συγκέντρωσης ασύμμετρα πολλών φαρμακείων στα αστικά κέντρα, ούτως ώστε να καταστεί ευχερέστερη και η πρόσβαση των ασθενών στη φαρμακευτική θεραπεία. Προς τον σκοπό αυτό ο νομοθέτης όρισε αναλογία ενός φαρμακείου ανά χίλιους (1.000) κατοίκους, κατ’ αρχήν σε επίπεδο τοπικών κοινοτήτων και, όπου αυτές δεν υπάρχουν, σε επίπεδο δημοτικών κοινοτήτων ή δημοτικών ενοτήτων και, όπου δεν υπάρχουν τοπικές ή δημοτικές κοινότητες, ούτε δημοτικές ενότητες, σε επίπεδο δήμων. Ειδικώς δε σε τοπικές ή δημοτικές κοινότητες με πληθυσμό έως χιλίων κατοίκων επιτρέπεται η χορήγηση μιας άδειας φαρμακείου. Περαιτέρω, κατά τον νόμο, σε δήμους με πληθυσμό άνω των 100.000 κατοίκων η αναλογία κατοίκων ανά φαρμακείο καθορίζεται σε επίπεδο δημοτικών ενοτήτων. Από τις ρυθμίσεις αυτές συνάγεται ότι ο νομοθέτης απέβλεψε στην ήσσονα προβλεπόμενη από τον νόμο διοικητική υποδιαίρεση της τοπικής αυτοδιοικήσεως, δηλαδή στην τοπική ή δημοτική κοινότητα κατά το άρθρο 2 του ν. 3852/2010, όπως ίσχυε κατά τον χρόνο εκείνο, προκειμένου να προσδιορισθεί τόσο ο αριθμός των αδειών που είναι δυνατόν να χορηγηθούν για την ίδρυση φαρμακείων, όσο και η θέση ίδρυσης αυτών. Για τους δήμους, όμως, με πληθυσμό άνω των εκατό χιλιάδων (100.000) κατοίκων ορίζεται, κατ’ απόκλιση από τον ανωτέρω κανόνα, ότι ο αριθμός των αδειών που είναι δυνατόν να χορηγηθούν για την ίδρυση φαρμακείου καθορίζεται σε επίπεδο δημοτικών ενοτήτων. Αντιθέτως, ο εν λόγω κανόνας εξακολουθεί να ισχύει όσον αφορά στον καθορισμό της θέσης ίδρυσης και κατ’ ακολουθία στη χωροταξική διασπορά των φαρμακείων και για τους δήμους με πληθυσμό άνω των εκατό χιλιάδων (100.000) κατοίκων, ήτοι η θέση ίδρυσης εκάστου φαρμακείου καθορίζεται με αναφορά στην ήσσονα προβλεπόμενη από τον νόμο διοικητική υποδιαίρεση της τοπικής αυτοδιοικήσεως, δηλαδή στην τοπική ή δημοτική κοινότητα. Κατ’ ακολουθία, κατά τη χορήγηση άδειας ίδρυσης φαρμακείου με εφαρμογή του πληθυσμιακού κριτηρίου σε δήμους με πληθυσμό άνω των εκατό χιλιάδων (100.000) κατοίκων, σύμφωνα με το άρθρο 36 παρ. 3 του ν. 3918/2011, η Διοίκηση οφείλει να προσδιορίζει και τη θέση ίδρυσης αυτού με αναφορά στην ήσσονα διοικητική υποδιαίρεση της τοπικής αυτοδιοίκησης.»
Για το ιστορικό της υπόθεσης και τον όλο προβληματισμό παραπέμπω στην από 23-05-2018 σχετική ανάρτησή μου στο www.arvanitislaw.gr (πατήστε εδώ).
Για να δείτε την 936 ΣτΕ απόφαση πατήστε εδώ και την 937 ΣτΕ απόφαση πατήστε εδώ
Αθήνα, 01-02-2021
Χρήστος Αρβανίτης